Kayıp Adres Miyim Şiiri - Vehbiye Yersel

Günlerdir görmeği arzuladım dostumu
Aradım, sordum, öğrendim nerde olduğunu,
O da sorarmış beni, gözlermiş yolumu
Kulak ardı etmişler, dostumun, arzusunu,

Arkadaşlar, ben kaybolmuş bir adres miyim,
Ev adresim belli, yolunuzun üstünde.
Anlaşılan, dünya sevgisi kalplerinizde.
İşini bitirip de öleni görmedim,

Sonuna kadar samimi kalan kimseyi,
Görmedim, ama çözemedim meseleyi,
Hep menfaate dayanıyor dostluklar,
Ne olacak halimiz hani Allah rızası.

Hani hepimiz din kardeşiydik, kardeştik
Birimizin derdi, hepimizin derdiydi…
Bazı yakınlıklar sahte, göstermelik,
Dostluklar, pamuk ipliğine bağlıymış.

Vefa kalmamış, herkes nefsine esir,
Ne duyulan, ne okunan etmiyor tesir,
Dünya sevgisi sarmış benliklerini,
Unutturmuş, dostlarının adreslerini.

Her zaman aradım beni aramayanı,
Beni kahreden işte hayatın bu yanı.
Derdi çok, sıkıntısı olan bir insanım,
Hiç zelil olmadım, kuvvetlidir imanım.

Herkes beni mutlu, dertsiz zannediyor,
Ateşe düşmeyenler, yanmayı pek bilmiyor,
Gelsinler de görsünler perişan halimi,
Dünya işi varken ne yapsınlar evimi.

Şayet bir gün akıllarına gelirim de,
Ararlarsa belki de bulamayacaklar.
Hep ben mi arayayım, aramayanı?
Ben miyim cemiyetin akıllı insanı?
07.06.2005