gün, akşam olmuş
her zamanki saatte
ben, unuttum sana gelmeyi
sonra geldim ama;
geldiğimde bulamadım,
bulamayınca da çıldırdım gülüm...
çok bekletmiştim haklısın
nerdesin? ...
nasıl aradım yana yakıla
dönüp durdum binbir umutla
ama yoksun...
kaybetmek korkusu sardı
tüm benliğimi
hıçkırıklara boğuldum,
haykırdım duy sesimi
nerdesin bi'tanem,
nerdesin yaşama sevincim? ...
ölmek, yokluğundan
beter olmazdı sanırım
umudumun bittiği anda,
döndüğünün müjdesi geldi bana
koşarcasına geldim bak,
affet! ...
herkes unutsa, o unutmaz demişsin
haklısın, herkes unutsa ben unutmazdım
unutmamalıydım...
insan canını unutur mu? ...
yüz çevirmene dayanamıyorum
çıkıp gitmelerine katlanamıyorum
stem et, bağır çağır,
hatta kızabilirsin bana
ama, kaçırma gözlerini
gözlerini görmezsem
gözlerine bakmazsam
yaşayamam...
Kayıt Tarihi : 8.7.2007 23:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yeğenimi 06.07.2007 tarihinde futbol okulundan almayı unutmuştum. ilk haftasıydı, akşam 19:30 da bitiyordu çalışması. ben unutmuştum, hatırlatan da olmamıştı alınacağını... o alışık değildi benim onunla ilgili şeyleri unutmama... akşam 21:30 da yürüyerek gelmişti eve ve biz heryerde onu aramıştık son bir saatte. o bir saat, en kötü zaman dilimniydi ömrümdeki... daha 12 yaşındaydı ve daha önce hiç yalnız o saatte sokakta olmazdı, bizimle giderdi gideceği yere. o anın duyguları kaleme aldığım. allah kimseye yaşatmasın! ... kayıpları olanlara da sabır versin...
TÜM YORUMLAR (1)