ve hayatımın baharında yapraklarımı döküyorum…
çekiyorum sandalımı kalabalaık denizlerden sonsuz okyanusa.
Mavisine dalıyorum ne başı ne sonu belli sonsuzlugun..
Dalıyorum gözlerimi karartıp maviliğine okyanusun..
Dalıp içinden incisini çıkartacak kadar deli…
Çölde su arayan kullar gibi bedevi..
Seni anlatmaya çalışırken tüketiyorum kelimeleri..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta