ve hayatımın baharında yapraklarımı döküyorum…
çekiyorum sandalımı kalabalaık denizlerden sonsuz okyanusa.
Mavisine dalıyorum ne başı ne sonu belli sonsuzlugun..
Dalıyorum gözlerimi karartıp maviliğine okyanusun..
Dalıp içinden incisini çıkartacak kadar deli…
Çölde su arayan kullar gibi bedevi..
Seni anlatmaya çalışırken tüketiyorum kelimeleri..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta