Kayıp... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

bellek yangını
kayıp atardamarlar
boşlukta devinen sır
kahve telvesinde dinlenen
bir naçar ömür...

sakat gezginim
zirve süvarisi
gölgelerle dans
seslerle uyku
bir yalınlık
ne yana dönsen
bırakmışlık...

uzun bir inziva
ve tutuklu düşler...

zaman meftumu
ne yana işler
sesi bile yok
körelmiş duyular
anıların cehhenminde
sefil bir ömür
yazmaya değmez
öyle uyuşmuş ki
sinirler felçli
bir beyine kaldı
yaşam sinyali
o da binbir oyun eder...

yemek ve uyumak
bazen can göstermek
bir kapı sesi
bir ayak sesi

o rüya gibi yağmur sesleri
gök görlemeleri...

ağlıyor bir başına
gülüyor bir başına
konuşuyor kendiyle
kızıyor kendine
seviyor kendini
yaşıyor kendiyle...

bir suç işledi
doğmaması gereken yerde
doğdu...
yaşamaması gereken yerde
yaşadı...
o olmadan
olanlar...
ten kimliği
ruh kimliği
ses kimliği
o olduğu an
sessiz ve görüntüsüz bir kabulle
olumlandılar
insan kimliği en alta boğuldu...

çözümlemeler çözmüyor birşeyi
çözüyor benliği
bir hücre
tabuttan biraz büyük
canlı ölüm...