Kayıp Şiiri - Adem Tok

onlara'çalınan bir ömür'demeli
parlayacak yangının
kıvılcımdayken söndürülmesi...

şu mezar yerine koyulan taşın altında
o olabilir mi
şu yaban kuy(t) uda
iz değmemiş bir bölgenin! .

unutup gitti iki damla
yaş
gözleri
keşke kızabilseydi...

gün senelere döndü
seneler umut içinde umuda;
yüreklerine ağlayan

saman çöpüne sarıldım
coplar ortasında
dökülen kanda
aradım
seni aradım evlat
mavi hudutta

bu mahzunluk benim
su yüzüne dokunmayan yunuslarımın;
bu mahmurluk...
bir torun sahibi olma tutkusu
oynarken onlarla
sakallarımı çekiştirme hayali
bıyık altında gülerek

kızıyorum kendime:
-bırak efendiliği ey yürek
nisyana isyan gerek
unutmak karanlıktır; uyulur

alıyorum tek dişli askılıktan
ceketımi
belki laf mesaisinde açlığa itilmiş
bir çöplüktesin!

kalk gel eşoğlu
bugun babanın günü

(21.06.04)
f tipi hapishane EDİRNE