Kayıp Şiiri - Ömer Yücekaya 2

penceremde kafası güzel bir akşam
puslu camların dilsizliğinde
ölü gibi sessizim
gece bile korkuyor fırtına öncesi sessizliğimden

bakışlarımda ölü köpek bakışı
gözlerimin mavisinde gri bir sis
uzak denizlerin türkülerini duyuyorum
kim bilir belki de ölüyorum

pusulalar göstermiyor beni
haritalardan silinmiş siluetim
bir zaman ellerini tutan ellerim
dudaklarını öpen dudaklarım vardı
şimdi bulamıyorum

kayıbım...
belki de kayıp kıtayım
belki Mu
belki Zelendiya
belki de şeytan üçgeninde kaybolmuş bir gemiyim

ki sensiz hep kayıbım ben
hep eksik
hep yitik…
ki seni bulsam
tükeneceğim

iz sürüp te sende bulma beni
bulursan hepten kaybolacağım