Gök ağladı. Yer yarıldı. Yapraklar hışırdadı. Bulutlar dalgalandı. Güneş battı. Ay saklandı. Yıldızlar söndü.
Her şey onun farkındaydı, insanlar dışında.
Açtı ellerini, yalvarmaya başladı, karanlığa doğru.
‘Neden, Allah’ım? Hayatımda her şey yolundayken
Özenilecek bir yaşamım varken,
Ben neden bu kadar eksiğim, bu kadar güçsüzüm, bu kadar karayım?’
Çimenler birbirine karıştı esen sert rüzgarla.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Her kaybolmuşluğun sonunda bir yol gösteren vardır ;) şiirinizi okudum ????
Yansımasına baktı yanılsadı...
Beğendim
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta