Yaşamak; bir g/öze aldanış...
...bir sese titreyiş, bir yalana(!) öykünüş değil miydi?
Değil miydi, bizi tepeden tırnağa, varlığı ile yok ediş!
Hep böyle olmaz mı?
Bir kelime; cümleleri peşinden sürgün etmez mi?
Ve bir cümle bir ömre yetmez mi?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
"Güzellik..."
O sadece "yüzde", gözde değil
Sözde de...
Manada da
Huyda da
Karakterde de olursa, "Hasen...."
Hatta hayatın orta yerinde
Yağmurda
Toprakta
Tohumda da olmalı, "Hasen..."
Özlenmeli, beklenmeli...
O, bir hasretin adı çünkü
Kayıp, bu aralar.....
Ne diyebilirim ki...
Şiirden öte...
Çokça tebrikler Emine Hanım.
Şiirimi onurlandırdınız..
Analiz tam yerinde.
Teşekkürler efem.. ??
Her cümlesi paragraflar dolusu…
Tebrikler
Tesekkur ederim
İnsan kendine ne kadar da acımasız davranıyor,cehennemi kendi elleriyle inşa ediyor içinde...oysa hiçbir şey kaybetmiyoruz; ya kazanıyoruz,ya da öğreniyoruz....
Aydınlık bir yol,iç huzuru temennisiyle...
Tebriklerimi bıraktım sevgiyle...
Kişinin kendine ettiğini başka kim ona edebilir? Kimse
Dostumuz da düşmanımız da kendimiziz.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta