Kayıp Şiiri - İsmail Uysal

Dünyanın çivisi çıkmış azizim
Bahar belli değil, yaz belli değil
Tilki talan etmiş kümesi bizim
Tavuk belli değil, kaz belli değil.

Mesafeler kısa, gönüller ayrı
Kimsenin kimseye dokunmaz hayrı
Ağzımızın tadı bozuldu gayrı
Şeker belli değil, tuz belli değil.

Sırtımızı kime yaslayalım biz
Akraba nifakta, komşu geçimsiz
Ruhlar paramparça, beden biçimsiz
Ayak belli değil, yüz belli değil

Maskeli baloda aslı kaybettik
Hakikat içeren faslı kaybettik
Akif'in övdüğü nesli kaybettik
Oğlan belli değil, kız belli değil

Ayrı sofra, ayrı tel, ayrı oda
Yalnızlaşmak; özgürlükte son moda
Müziklerinde ne söz ne hoş sada
Davul belli değil, saz belli değil

Güzelleşmek için dudak büzdüler
Burun deliğine küpe düzdüler
Yanağı allayıp kaşı çizdiler
Kirpik belli değil, göz belli değil

Öyle bir dert ki bu devası bitmiş
Ahalide güven havası bitmiş
Analık, babalık davası bitmiş
Üvey belli değil, öz belli değil

Üç günlük çıraktan mahir mi olur?
Batına sığınmış zahir mi olur?
Teşbihten bihaber şair mi olur?
Şiir belli değil, söz belli değil