Kayıp Şiiri - Mustafa Samed Kaya

Karanlık odaların ardında,
Çığlıkların arasında bıraktım çocukluğumu.
Yaralarıma sakladım yaşımı,
Acılarımla sarıp sarmaladım intikamı...

Akar yüreğimden geçmişin acısı,
Süzülür yanaklarımdan damla damla gözyaşı.
Bir yelekte bıraktım ilk kanımı,
Dilimde tadı, yüzümde anısı...

En güzel zamanlarımı bıraktım kaldırım taşlarında,
Dört duvar arasında yüzleştim yalnızlığımla.
Sokak sokak aradım mutluluğun adını,
Kayboldum attığım her adımda...

Devrilirken tattım acımazlığı,
Ben düz bir çizgiye sakladım hatıralarımı.
Kolumda uyuttum bir yaranın kanını,
Vücuduma kazıdım 'bir yaşın' haritasını.

Boş bir tabakla anladım açlığı,
Annemin gözyaşında gördüm imkansızlığı,
Soğuk odalarda yastığıma sarılırken tattım,
Babasızlığı...

Bir ninniyle uyuttum en son çocukluğumu,
Kendimi rüyalarımla avuttum,
Bir gece uyandığımda unuttum huzuru,
Anladım, ben bir adamın avuçlarında bıraktım
Çocukluğu...