Kayıp Şiiri - Göknur Albasan

Yüreğimin ellerinden
Kayıp gidiyorsun,
Nefesimin gücü yetmiyor
Sustuklarımda çoğalıyorsun.

Masmavi kanat çırpan kelebeklerim,
Çözümsüz boşluklara sürüklenip,
Artık benden göç ediyorlar.

Son demini yaşayan güneş bile,
Çırpınan sessiz çığlıkları ,
Ne görüyor ne de duyuyor,
Vedasına dair ağıtlar yakıyor.

Sevdanın sert kayalarından
Ürkek bir kuş misali kaçıp
Yine Hayallerimin yalnızlığına
Sığınıyorum.