Kayıp Şiiri - Arap Kurt

ay gülmüyor
yıldızlar parlaklığını yitirmiş
sisin, dumanın içinde boğuk

sokak lambaları
ve
kaldırımlar
ne kadar uzak
ne kadar soğuk

hiç farkında değilim
şehrin dışına çıktığımın
bütün cesaretimi toplayıp
karanlığın ortasına ortasına yürüdüm
korkularımı yenmiştim çünkü
karanlık hariç

gidecek yerim de yok üstelik
geriye dönmeye cesaretim de
anlaşılan yine kayboldum
ve
o
tarifsiz ürperti
içimdeki çocuğu uyandırdı...