Ellerin ne zaman bir başkasına dokunsa acısı en çok yüreğime dokundu
Gözlerin ne zaman bir başkasına vurulsa sızısı en çok can evimi vurdu
Şimdi hangi yöne dönsem yokluğundan arta kalan gülüşlere çarpıyorum, İki kaşının arasından vurulmuş ümitlerimle
Feri sönmüş gözlerinin arasından süzülen
Ve her bir satır aralarında binlerce çığlığı barındıran
Sahipsizliğin kol gezdiği bir hikayede lalettayin biriyim sayende..
Şimdi itinayla harcadığın hayatımdan uçup giden hiç bir dakikanın hesabını tutamayan,
İki göz kapağının arasından süzülenleri gülmek ile ağlamak çıkmazında ki tereddütlere peşkeş çekmiş
Ve yüreğimdeki ateşinle ısınıp; çorak gönlünün yavan sevmeleriyle aldığım nefesi yaşamak sanan
Her yönümü aşkınla aydınlatmak yerine avuç içi kadar karanlıklarına yutulmuş
Kaybolduğum hükümsüz zamanların zembereğiyim
Artık hayallerim kötürüm,umutlarım kör ve duygularım sağır
"Seni Seviyorum" diye yırtın,dövün,istediğin kadar bağır
Seni de kendimi de geçtim....yaşattıkların en çok AŞK'a ayıp
Hem zaten kim dengini bulmuş ki; bak çevrene....herkes bir vefasızda kayıp...
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
