Kayıp Şiiri - Ayşe Uçar

zamanın yaprakları arasından süzülür ruhum
hızla geçen günlere dolanır eteklerim
takılıp düşsem de durmaz saatler
ecel yolum bekler

yorgun sabahlara uyanır kelebek gözlerim
güneşin soğuk elleri kanı çekilen damarlarımda
titriyor bedenim geleceğin ham düşlerinden
korkuyorum olacaklardan
bırak! ruhum bırak!
naçiz bedenimi

ıslak ayak izlerimde kaynayan kasırgalar
son damlasını yudumlayan serseriyim
ah! derbederim

ağlayan
ıslak kayalara
vurgunum leyla misali
yakamoz ışıltıları çarpıyor yüzümün zorba karanlığına
yitik düşlerimi gömüyorum batık gemilere
of! kasırga sonrası bu yırtılmışlık
alev alev içim

yosun kokuyor lepiska saçlarım
iyot mavisi dudaklarımdaysa hayali gemiler
dalıyorum sığlıktan derinlere
enginlerdeyse güneşin
som kızıllığı

yanıyor gümbür gümbür gök tutuşuyor sular
ışık huzmelerinin şavkıyan yansısında
telkari aynalar
ve
zıplayıp zıplayıp aynalara gülümseyen
çıplak balıklar

akşamın
son vedasında
hayal şehirler bırakıyorum ardımda
içindeyse binlerce kederli martılar

...........

20072024
16:14