Kayıp Şiiri - Teyfik Abanoz

Yıldızları terk etti,
Kapılarını kapattı gökyüzü.
Sesi yok mısraların,
Cümleleri anlamsız.
Kaybettim,
Bir sabah ansızın...
Bir yol var şimdi önünde,
Sonunu bildiğin,
Sonunu bilmediğim.
Ne sevmeyi becerebildim,
Ne de kaybetmeyi...

Sonbaharda,
Düşen yapraklara koydum ismini,
Mevsimler geçti,
Dönmedin.
Her kalkan trenin ardından el sallayan bendim.
Her şarkıda,
Her şiirde,
Ve omuzlarda giden her sevgili suretinde,
Seni aradım.
Ne sevmeyi becerebildim,
Ne de kaybetmeyi...

Kaybedenlerin masalı yazılırken,
Cesaretim kalmamıştı sana.
Beyazlar sana yakıştığında,
Siyahlar miras kalmıştı bana.
Seni sensiz yaşamak için,
Bir sabah özleyeceksin umudu ile,
Düştüm arafi bir sevdaya.
Sıcak cesedine sarılmak kadar soğuktu,
Yasak sevdan.
Ne sevmeyi becerebildim,
Ne de kaybetmeyi...
Anlayacağın,
Ben ne sevmeyi becerebildim,
Ne de kaybetmeyi...