Vefasız zaman,
Hep aleyhimize çalar o meşhur çanlarını,
Hayat orkestrası,
Hüznün en karanlık notalarına dokunur,
Üflenen her nefeste,
Bitkin kalbimiz,
Kararsız kalır ritim tutup tutmamakta, aheste…
Kayıptır aslında insan,
Naçiz ruhunun aşınmış yollarında,
El pençe divan,
Bükük boynu, yitik umutlarına karışır,
Dolaşır dili,
Çiğnenir gururunun aciz ayakları altında,
Sonsuz zannedilen, elim bir sükûtta,
Ve son bulur nihai eser,
‘Kazanç’ sanrılı hicaz bir şarkının
Ebedi gözyaşlarında…
Kayıt Tarihi : 14.12.2011 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!