Kayıp Şiiri - Ayşegül Bozdoğan

soğuk bakışlar gördüm
pis kokulu sesler duydum çoğu kez, bu kalabalıkta.
müebbet yemişler kadar karanlık baktım onlara
bir onlara, bir bana..
baktım ama göremedim kendimi.
bırakın beni!
bırakın kendimi bulayım
bulayım hepten kaybetmeden..
yalnızlık varsa bende onu bulayım,
dudaklarım morarana kadar üşüyeceksem üşüyeyim,
ufacık bir ışık varsa gözlerimde onu bulayım..
bırakın beni,
bre yobazlar bre yalancı bakışlar bre..
düşün yakamdan artık nerdeyim ben be!
upuzun bir trene bindirilmiş bir çocuğun bakışları kadar mahcupsa bakışlarım
bulayım..
ya da nedensiz, soğuk sohbetlerin gerginliği varsa üzerimde
onu bulayım..
küfürbazın biriyim belki,
dolandırıcı da olabilirim..
belki de bir babayım elleri boş, bakışları mahcup dönen evine;
belki dağ başında bir erim,
alev alev yanan gözleri siperde..
sevgiliyim belki,
buram buram hasret çeken ufacık bir pencerede.
bırakın beni,
kendimi bulayım,
siz anlatmayın gözlerimi
anlattırmayın sözlerinizi.
işte karşımdasınız
ama ne sizi görüyorum ne de kendimi.