Kayıp Şiiri - Özgür Arda

Kayboldum bugün gözlerinde,
Düşüncelerinle salladın beni,
Daha hızlı, en yukarı,
Açtım kollarımı, bıraktım kendimi en yukarıda,
Deyeceğim sandım pembe bulutlara,
Ta ki bulana dek kendimi kollarında,
Ayrılık vakti geldi derken,
Çektim demir kapıyı, gıcırdayarak kapandı,
Kanatlarını germiş gelen demir bir kartal yakmıştı yıldızlarını,
Süzülen bir o, bir de sonbahar vardı.
Kat kat bulutlar örtmüştü dolunayı,
Sokak kedileri titriyordu, göz göze geldik,
O zaman hissettim,
Ben durmuştum ama, dünya dönüyordu...