Kayıp Şiiri - Hasret Sayınta

Bu çağda yine baharlarda saklıyım,
21 yaşındayım, canım da yanıyor.
Sen yoksun biliyorum, ne zaman dalsam,
Kendimi birini beklerken buluyorum.
Beklediğim kim bilmiyorum?
Bazen aynaya baktığımda aksimi göremiyorum.
Ne bir çift göz, ne donuk bir yüz.
Bir insanın suretini kaybetmesi neye işarettir ki?

Bak ay ışığı serpilmiş toprağa,
Her yerde ayak izlerin.
Sen şimdi kim bilir hangi titrek ışığın altında,
Günlere hapsolmaktasın, yıllar almak da intikamını.
Sen şimdi hangi kalabalıklarda,
Meydan okuduğun günlerin esiri oldun.

Olsaydım keşke! Sular içinde, köprü üstünde,
Yanında duran ben olsaydım.
Olsaydım seninle aynı karede, yeşillikler içinde.
Sen bana yar, ben sana derman olsaydım.