Kayıp Şiiri - Özgül Ergün

I

Kayıp bir şehre hangi yoldan gidilir var mı bilen?
Gözlerinin ışığını gözlerimde saklayacağıma
Söz verdiğim o sevgiliyi var mı gören?
Geride miras bıraktığım anılarım yüreğinde midir hala?
Yoksa onlar da benim gibi
Öksüz mü dolaşır şehrin sokaklarında?

Oysa payıma düşen hatıraların
Ruhumda saklı bir yara ki
Acıyla karışıktır biraz da
Aklıma geldiğinde tüm sözcükleri kırıp attığım o gülüş
Bir başkası için mi yerleşmiştir dudaklarına?

Aklımdan çıkarmaya gücümün yetmediği
O küçük şehri,yüreğimde büyüten o yarin yüreği
Aynı heyecanla mı çarpmaktadır bana?
Cevabını bilmeye cesaret edemediğim bunca soru
İzin verir mi sabaha kavuşmama?

Oysa şimdi kim için çarptığını bile bilmediğim
Ve acı da olsa gün geçtikçe
Yüreğime yabancılaştığını hissettiğim o yüreğini özledim.

II

Ben geldiğimde gitmişti anılar
Ve sararmıştı solmaz dediğim bakışlar
Eskiden kalmış olmasını umduğum
Bir gülüştü yüzündeki
Ve söylenecek pek bir şey kalmamıştı geri.