Kayip Şiiri - Gözdecan Bezirci

Kayip kim ben,
kirmizi sarap bardaginda kimseyle degil
kendimle kayip oldum...
evet yine sarhosum

aradim heryere baktim kendim yokum
gulusum sozlerim
gozlerim, heyecanim yok kayip kim
yalnizca ve yalniz ben

Nisan aylarinda gelip giden heyecan
kose basinda beni birakip
arkama bakmaya korkup bakmadan
cekip gittigin o yol Istanbul

oncesinde sarap yudumladigim masada biraktigim gecmis
yalan oldugunu soyledigin bir kac yil
akip giden zaman
nehirler
kayiplara eklendi

en kotusu ben eklendim kayiplara
mucizelere inanan kalbimi
kose basinda, Istanbul da yolda, ictigimiz son sarapta birakarak kayiplar listesinde yerimi aldim

ilk degil bu kaybolusum
ilk degil
bekleyisim, seslerin yukseldigi cevapsizligin hakim oldugu sohbetlere tanik olusum

en zoru ne biliyor musun
ben kayip oldum
ben kendim, heyecanim nehirler
en garibi de mucizeler

kose basinda
orada son sarapta son sigara da
son sozde
son gidiste