Kayıp Şiiri - İbrahim Hakyemezoğlu

kayıp bir şehirde garip bir adam
elinde bir resim ağlar durmadan
kesilmez yaşların ardı arkası
kaybolur ortadan güneş doğmadan

kırlaşmış saçlarına hep karlar konmuş
resim sıcacık elleri donmuş
arkadaş derdinne diye soramam
çünkü resmin üstü yaşlarla dolmuş

derdinden ağlar belki hüzünden
acılar dökülür donmuş yüzünden
arkadaş ağlama etme diyemem
belliki yara almış bir el sözünden

bir köşeye çökmüş sigara yakmış
o resme dalmış sonsuza akmış
hava buz gibi kalbi sımsıcak
onu böyle yakan sevdaymış aşkmış

bir gün gördüm bir duvar dibinde
o meçhul resim hala elinde
soğuktan taş kesmiş bütün bedeni
yarım kalmış bir isim donmuş dilinde

buz tutmuş saçları yere sarkıyor
açık kalmış gözleri resme bakıyor
ecel galip gelmiş o çoktan ölmüş
gözlerinden hala yaşar akıyor