vuruldu
sendelemeye başlarken
kalan son gücü ile
gözlerini ileride uzaklaşmakta
olan kişiye dikti.
sözün anlamdan düştüğü zamandı
susmaktan daha acısı
susarken bir boşluğa merhaba demekti,
bir kentin mesai kalabalığında
yapayalnız, kalanların bildiği
bir türkü kulakları tırmalarken;
titredi ve
son soluğu
erişti boşluğa
toprağa düşen
son hırıltısı
oldu
elveda...
Kayıt Tarihi : 10.7.2008 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
' Bir soğuk yel eser...'
Üşür ölüm bile...' dergibi soğuk bir o kadarda, yalnızlık içinde...
Kendiyle debelenir gibi.... ayrılıklarda tütün ekilir topraklarda tuz basılmadan önce yaraya,
tütün basılırmış, tuz daha sonra icat olmuş:))))
Ama, o ilk ayrılık anındaki gidiş ve dönüşünün olmadığını bilmek , nefessiz bırakıyor insanı..
hemde dizlerinin dibinde...
Sevdada kendinle başbaşa, ayrılık saatlerinde dik durmak; tam devrimci duruşudur. Bu ne kadar şiddetli ve alışkanlık yapmışsa, o kadar çökersin... Dayanamazsın... AMa, yaşam yıkar hepsini, elini tam kaldırıp, güle güle demeden, parmakların açılmaz arkasından....ama, her elvedanın; bir bütün yaşamsal tınısı vardır... Elvedaların altı hep doludur... Bir yaşanmışlık, bir paylaşım vardır...
Erdemim Yüreğine emeğine sağlık dostum...
Sevgiyle....
TÜM YORUMLAR (1)