Kayınvalidem bir gün, Ankara’daki oğluna telefon etmiş. Ama ulaşamamış bir türlü.Dedi ki bana:
- “Kemraan! Abenin cebini areyon, bulameyon. Abin çemek(çenesi düşük) bir sekreter a(l) mış menemme(galiba) . Ne vakıt arasam, “Aradığınız numara yanış, bir ta(bir daha) ara’n(arayın) deyip gapatıyo. Numara doğru de’cen (diyeceğim) emme, dinnemeyo bile(ama) .Gahrolasacık!
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
