Bir akşam misafirimiz var. Yemeğimizi yedik, kahvelerimizi içtik, sohbet ediyoruz. İşte herkes birşeyler anlatıyor. Kimi, başından geçen ilginç bir olayı anlatıyor; kimi fıkra anlatıyor, kimi taklit yapıyor falan.
Derken bir arkadaşımız çok komik bir fıkra anlattı. Bir kahkaha koptu ki odada, sormayın gitsin. Millet çatlayacak gülmekten. Bir baktım kayınvalidem bayılacak neredeyse, o kadar gülüyor.Gülmekten akan gözyaşlarını başındaki yemenisi ile siliyor. Yani anlatılan fıkra, en çok onun hoşuna gitmiş.
Gülmesi geçtikten sonra bana eğilip, fıkra anlatan arkadaşımızı göstererek sordu:
- “ Kemraan! Neye güldünüz o gadar? Ne anlattı bu? ”.
Dayanamayıp sordum:
- “ Eeeeee! Siz niye güldünüz ki? ”
Şöyle yanıtladı kayınvalidem:
- “Ne bilim (bileyim) ben! Siz güldünüz deye ben de güldüm.
Kayıt Tarihi : 27.6.2004 16:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
böyle anlari ben de yasdim. Hele de ögrenciler arasinda. Hatta bugünlerde altinci siniflarda cokca rastladigim bir durum.
Insan gidiklanmaya dursun... :)
Tesekkürler ögretmenim.
çok da sevdim, teşekkürler Kamuran hanım...
TÜM YORUMLAR (5)