Kayınvalidem, ”Çocuklar Duymasın” dizisindeki Emre’yi çok seviyor. Onu hayran hayran izliyor. Emre akıllı akılı, esprili sözler ettikçe; “Hay maşşallah! Barmak gada çocuğun aklına bak! Nazar deyecek bu çocuğa töbosun,” deyip duruyor.
Bir akşam kayınvalidem bizde. tv’de de “Çocuklar Duymasın' dizisi var. Kayınvalidem gömüldü koltuğa, memnun memnun diziyi izliyor. Emre, her zamanki gibi başladı bilmiş bilmiş konuşmaya. Çocuk, herkese lâf yetiştiriyor. Böyle bir karakter vermişler çocuğa. Senaryoda ne varsa, onu oynuyor Emre. Ama gelin görün ki, kayınvalidemin bundan haberi yok.
Emre, kendinden büyük sözleri peşpeşe sıralayınca, kayınvalidem bana dönüp şöyle dedi:
- “Kemraan! Ne akıllı bi çocuk bu..Tu..tu..tu......Nazar değmesin.”....Sonra şöyle bir düşündü ve devam etti:
- Bu çocuk, bunca şeyi nasıl biliyo? Ben böne akıllı çocuk gömedim. Emre’yi bi ö(ğ) reden va menemme(galiba) .
Kâmuran EsenKayıt Tarihi : 23.6.2004 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (6)