Ezan sesi yankılandı o mağrur yılların
Konuşmadan oturduğu sofaya
Bir çekiç sesi geldi derinden
Çok uzakta köpekler uludu acıyla
Bir namaz vakti kayıkhane
Yosun kokularına bulandı
Ve kağıttan kayıklar indi suya
Ezan sesi yankılandı nem kokulu duvarlarda
İsimsizdi çalışanları, anısız
Her biri özgür oldu umutla
Son kez olmayan işçileri
İndirdi kağıt kayıkları suya
Akıntılara kapıldılar istekle
Arzuyla, ihtirasla kapıldılar
Bir namaz vaktidir ki
Güneş son kez baktı umutsuzca
Acıyarak yol verdi kayıklara
Ardlarında gözü yaşlı kayıkhane
Ve olmayan işçilerinin dualarıyla.
Kayıt Tarihi : 27.7.2003 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!