--Kayık ve Uçak Şiiri - Nilgün Acar

KAYIK VE UÇAK

Hemen hepimizin düşleri vardır.Benim gibi epey sıra dışı birinin de,uçuk-kaçık düşleri olur elbette.
Ramon’la oturmuş söyleşiyorduk.Bana,bir şarkı üzerine harika bir düşünden sözetti.
Sezen AKSU’nun AH İSTANBUL şarkısı,gerçekten de insanı,oradan oraya savuruyor.Şarkı,sanki film şeridi gibi açık ve net,gözler önünde canlanıyor.
Ramon bir gün,bir kayığa binip,hiç arkasına bile bakmadan,gitmek-hep gitmek,sonsuzluğa uzanmak istiyor.
Deniz benim sevgilim,annem ya.Ramon’un düşü,anlatımsız çekici geldi.Hemen,”Ben de gelebilir miyim? ”tümcesi dökülüverdi dudaklarımdan.O,yalnız olmak istediği halde.Yüzümdeki anlamı görünce,tabi gelebilirsin dedi.
Vallahi,öyle bir şey olursa? Bir an bile düşünmem. Çok,çok üzülüp-sıkıldığım zamanlarda,Kendimi denizin içinde,taa dibinde,küçük bir kayanın ya da kumun üzerinde sessizce ve öylece oturur bulurum iç dünyamda.
Ramon dedim.Senin düşün gerçekleşebilir.Ama benim düşüm sanırım olanaksız.Hem ışıltılı,hem de düşlediğim şeyin olmayacağını sandığım için hüzünlü,gözlerime baktı.
Ben çok,çok gençken,daha uçağa hiç binmemişken bile.Bir uçakta tek başıma.Pilot kabininde,uçağı otomatik pilota bağlayıp.Gökyüzünün o sonsuzluğunda,mavilikler arasında,şiir yazmayı hayal ettim hep.
Sonra,sayısını anımsayamayacağım kadar çok bindim uçağa.Üstelik,ilk binişimde tek başımaydım.Refakatçim yoktu.Hiç korkmadım,en küçük bir sorun bile çıkmamıştı.
Her binişimde de,dayanılmaz biçimde,pilot kabininde olma isteği uyanır içimde.Ama bunu söyleyemem.
Anlattım Ramon’a düşümü.Çok uçuk-kaçık değil mi? dedim.Hayır,belki olabilir.Bilgisayar kullanıyorsun.Önce yerde,iki-üç ay eğitim alırsın,sonra da kullanabilirsin uçağı dedi.
Ya,bu olağanüstü güzel bir şey olur,yanıtını verdim,içimde küçük bir umutla.
Ben de seninle gelirim dedi.”Hayır,ben şiir yazarken yalnız olmalıyım.Konsantrem bozulur.Hem de çok tehlikeli,belki geri dönüşüm olmaz dedim.
Olsun,ben gider en arka koltukta otururum.Sesimi çıkartmam,yanına da gelmem.Ölürsek te,birlikte ölürüz,yanıtını verdi.
Ramon ben sana kıyamam,çok gençsin deyince,gelmek istiyorum karşılığını verdi.Pekiyi dedim.
Ölüm var mı Ramon? Ben ölümü:Yılanın deri değiştirmesi gibi.Ruhun da bedeni terk etmesi olarak düşünüyorum,diye ekledim.Olabilir dedi.
Evet,her şey olabilir sevgili Ramon.Bir gün,o düşlediğim uçakta,bulutların çok çok üzerinde.Son şiirimi yazıp,uçağı denize indireceğim.Ve senin kayığına binip.Ben de arkama bile bakmadan,tonlarca maviliklerin arasında,sonsuzluğa uzanacağım seninle.
Güzel yürekli Ramon.Seninle dostluğumuz çok yeni. Ama bak,içimizin taa derinliklerindeki,olağanüstü düşlerimizi paylaşabildik.
Bu,yıllarca birlikte olduğumuz insanlarla bile,belki konuşamayacağımız bir şey.
Doğallıkla,akıp geldi tümceler.YANİ BİZ KONUŞABİLDİK.Teşekkürler sevgili dost.Sonsuz teşekkürler.Hep,iyi ve mutlu kal.
Nilgün ACAR
11.07.2009
ALANYA