Kayık Şiiri - Uğurkan Gezen

Kayık gibiyim şu sıralar
Yüzümü dönmüşüm gökyüzüne
Vermişim sırtımı mavi denize
Yalnız dert taşırım insan yerine

Kayık gibiyim şu sıralar
Sallanıyorum gündüz gece
Küreğimi benden almışlar
Savruluyorum her dalga gelince

Kayık gibiyim şu sıralar
Çıkamam derin denize
Yenemem o dalgaları
Alabora olmuşum bir kere

Her yerim delik deşik
Eski bir kayığım ben
Sahibinin unuttuğu
Herkesin yanaşmaya korktuğu

Usulca batıyorum sırtımı verdiğim denize
Kimsenin umurunda değilim sahibim nerede
Batacağımı bile bile yaratılmışım
Sessizce gömülüyorum denizin derinliklerine

Deniz beni kucaklıyor sımsıkı
Bilmez mi ben nefes alamam
Bu batışın bir daha geri dönüşü yok
Elveda diyorum bütün yıldızlara

Şu sıralar bir kayık gibiyim işte
Denizin içinde kaybolmuş kimsesiz
Öyle bir karanlık çökmüş ki üstüme
Yaradanım bile benden habersiz