Kayık Şiiri - Ömer Dengiz

Kayık sessizce gidip uzlete süzüldün
Suyun ışığında yüzüne yansıyan hüzün
Dili olmak yetmiyor bu derin sükûtun
Kayık yol alır, içinde, sevdan, umudun
Yosun kokusunda kürekçin ben olsaydım.
Sevda sağanağın, hesapsız yıldızlarım
Bir yakut gibi kalbine akmak mı lazım
Senin yitiklerin benim kazandıklarım
Buse kondurmak isterim bastığın ize
Hesaba sığmayan hırçın, karanlık gece
Şahidim olsun zümrüt gözlü tüm melekler
Tek olsun karışsın o bütün sahte renkler
Billur kadehin sarhoş ettiği bu nefsim
Ölümü tadacağım en son yudum sensin
Kürekler Allah diyor, köpürüyor deniz
Kayık şaşkın, dalgalar öfkeli, bilinmez
Her şey susup bu kalp hisseder ezelinden
Yorgun kürekler suyla öpüşür yeniden
Ay uzaktan mahzun ona ederken veda
Kayık, hızla kaybolur en uzak noktada.