Ne kadar çok kırsan da
kırılmam ben aslında.
Bir kayığım var
alır götürür beni
senden en uzaklara.
Şaşırdın değil mi?
Evet bir kayığım var
bu sabah yaptım;
kağıttan…
Koydum ceketimin üst cebine.
Rüzgarı yüreğimdeki
ağıttan…
Ama
martılar kovaladı bizi gün boyu,
çay, kahve içtik dostlarla,
cebimde kayık çaktırmadan,
gülüştük durmadan…
Ne kadar çok kırsan da
kırılmam ben aslında…
Ben doğruyum dosdoğru çünkü
gün geçtikçe en çok bunu öğreniyorum…
bunu anlıyorum en çok…
Kayıt Tarihi : 3.10.2012 01:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bekir Mutlu Gökçesu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/03/kayik-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!