Kaygısızlar Şiiri - Duran Özaydın

Meyil verme düzenbaza, huysuza
Elinde olanı üter de gider.
Gönlünü kaptırma böyle soysuza,
Ömrün yavaş yavaş biter de gider.

Bir anlık severler; hissiz, duygusuz,
Gerçek aşka değer vermez, saygısız.
Sonunu düşünmez yaşar kaygısız,
Namusu pazarda satar da gider.

Vefasız dost ile pazarlık etme,
Evliya da olsa ardından gitme.
Söz dinlemeyene matahın satma,
Verdiği ikrarı yutar da gider.

Hiç düşünmez, leke sürer ismine
Aynayı alıp da bakmaz resmine.
Leke bulaştırır güzel cismine,
Şehvet çamuruna batar da gider.

Dürüst olan bir can şaşmaz yolundan
Zehir; lezzetlidir, düşkün balından.
Turanî’nin musallada salından,
Dostları dört koldan tutar da gider.

27.07.2009