Kaygı, Yılgınlık ve Geri Dönüş

kaygılanma
badirelerin idealinden çalacağı bir şey yok
bu söğüt dalları ruhuna eğilmedi
gecikmiş huzuru itmemek de ahmaklık değildir.
sen de evladısın dünya toprağının
isteyebilirsin kendinle kendinden bahis açmayı
bencillik kümülatif, hissizliği sen doğurmadın
hırsızlık varken de hırçınlığa ağlamadın

insanlık, dedin, başkasının kederini anlatmaktır
yabancıların derdinden kendine başkalaştın
kabuslarla savaşırken unuttun bir şeyleri
tüm yorulmuşluğuna karşın sen de insandın

düştün, büyükçe bir çukura
ve sevindin neyse ki yalnızım diyerek
ömrümü paylaştığım, sana kızgınım
çukurda kaldın çıkışı özlemeyerek

alkışlarken başkalarının nokta koyma başarılarını
senin ardında dağ gibi romanlar birikmişti
bizzat kendi gölgende ışığını gizledin
çok kez uyumayı özlediğin bu ağrılı süreç
yaşamayı istemediğine inanmanla bitti
hakiki bir sükûnet hak ettin mi bilmem fakat
hak etmedin kanlı dünyada böylesi bir yalnızlık
belki her haksızlığa gül gibi solmasaydın
sana da bulunurdu kanayacak bir yer
azimle çığlıklara kulak tıkamalık

kısacası, yaşama uymanın bir yolunu bulmalı
doğmamış olamayacak kadar yaşlısın artık