Kaygı Falsoları Şiiri - Ayşe Uçar

esridi yüzümün perdesi
çiçek döküntülerini açtı bir sabah
aynaya baktım çilli suratlara dönmüşüm
- ki çilleri çok severim
kızıl saçları da

kuzey ülkelerinin kızlarını andıran
simalara hayran olsam da alışık değilim
Anadolu toprağının tohumuyum sonuçta
neyse kendimi zorla sevmek istemem
ölümcül kaygıların biriktiği yol atığı
gözlerimdeyse
kıymık sancıları
flu görüntüler

ovalasam gecenin rahmini
muhtemelen kan irin dökülür yalnızlık esen sokaklara
yürüyorum taş kaldırımlarda
içimde bolca alacakaranlık
hikayeleri

isteyerek gelmedim kalbim
git dediler geldim mecburiyetten
önümde hayal kırıklıkları ardımda
ateşi körükleyen yalancı umutlar
ve kötürüm destanlar

her yalan kendi öyküsüyle beslenirken
sevginin çömez adımlarını alnından
vuran cellat zaman
alışamadım sana
buralara

isteyerek gelmedim kalbim
git dediler geldim mecburiyetten
bir sonbahar ayazında sabahın
aydınlığında

şimdilerdeyse yaşama sevincimi törpüledi çaresizlikler
kaygılarıma kuşkularıma alışır bebek ağrılarımı
sever oldum

gece ve gündüz
ibibik kuşları gibi ferforjelere tünüyor ıssızlığım
demir attım pencere önlerine bir yanım yaşam üfürüyorsa
diğer yanımsa belirsizlikler

yine de
tutunmaya çalışıyorum sabahın canlı güneşine
ve akşamın kızıllığında günbatımlarına

isteyerek gelmedim kalbim
git dediler geldim mecburiyetten

hakkıyla yaşamayı beceremeyen acizliğimi
ecelimle kutsa ey!!
sevgili kalbim

29062024
20:33