Kaydırak Şiiri - Abdulcelil Güven

Sessizliğin son haddine vardığı noktada,
İsimsiz şahıslar beni izliyor,
Kim oldukları anlamsız,
Kimisi sessizlik,
Kimisi işkence,
Acılar yıkıyor beynimi,
Düşünceler anlamsız.
Sessizlik anlamsız,
Kimsesizlik anlamsız,
İnsanlar bile anlamsız,
Duygular,hisler,sevgiler
Sevişmeler anlamsız,
Hatta ve hatta ben bile anlamsızım,
O ilk kez gittiğim ve üstünde kaydığım
O parktaki kaydırak hala duruyor.
Birde bana bakın
Ve üstümden geçen nice insanlara
Hepsi hepsi anlamsız,
Bu olayı düşünmek ve yazmak en büyük anlamsızlık…