Kaydın Avuçlarımdan... Şiiri - Sibel Alt ...

Hani günlerce haykırdım sevmediğimi,
Hani aylarca kin kustum sana..
Kaçıp gittim şehrinden çok uzaklara,
Sessizce,gizlice,son vedamı etmeden...
Seni bensiz bırakmıştım hani,
Aslında beni sensiz bıraktım kaçarak.
Oysa içimde fırtınalar kopuyordu,
Gözlerin yüreğimi ateşe veriyordu,
Aşkımı inkar etmekse beni içten içe öldürüyordu..
Sensizlik boğazımda düğümlenip kalıyordu!
Günden güne bitiyordum sensiz be DENİZGÖZLÜM...
Çok uzaklardaydım artık,
Ne seni görecek bir sokak vardı,
Nede içimde heyecan kaldı...
Sen yoktun şehrimde ve ben yoktum şehrinde...
Yazın kavurucu sıcağında,yüreğimin kor ateş gibi yanıp,
Ellerimin sensizlikten üşüdüğü bir anda,
Ansızın arayıvermiştin...
Evet arayan sendin,bu senin sesindi.
Ağlıyordun DENİZGÖZLÜM ağlıyordun...
Hasrettenmiydi ağlayışın,özlemlermi yakmıştı içini?
Sana bir haberim var demiştin,
Sanki sevdiğimiz biri öldüde,onu söyleyeceksin sandım acı çekerek.
O titrek sesinle 'BEN EVLENİYORUM' diyebildin sadece..
Donakaldım DENİZGÖZLÜM...
Nasıl evlenirsin,nasıl beni sensiz bırakırsın diye haykırmak istedim,
Yapamadım be DENİZGÖZLÜM yapamadım.
Biliyordum hakkım yoktu kızmaya...
Mutluluklar dileyebildim sadece..
Kelimeler boğazımda düğümleniyordu..
Yaşadıklarımız geçti gözümün önünden...
MEĞER NE ÇOK SEVMİŞİM SENİ...
Başkasıyla evlenemezdin,benimle olmalıydın,
Bakışlarınla ömrüme ömür katmalıydın,
Gelinim diye benim alnımdan öpmeliydin
Ve o anlamlı dansı benimle etmeliydin...
Hep derdin ya 'senden çocuğum olsun,ikimizden olan başka bir canlı'
Hiç söylemedim ama bende çocuğumun babası olmanı istiyordum...
Başım omzunda,ellerim ellerinde,gözlerim gözlerinde olmalıydı,
Olmadı,olamadı...
Kaybettim seni,kaydın avuçlarımdan...
Öksüz kaldı yüreğim gidişinle.
Bomboş kaldı ellerim,ıssız kaldı sokaklarım,sensiz kaldı bedenim..
Sensiz eriyorum DENİZGÖZLÜM,sensiz soluyorum..
Bitmiyor isyanlarım,bitmiyor hesaplaşmalarım...
Küçük bir çocuk gibi kızıyorum kendime,
Yüreğim burkuluyor,yüreğim eziliyor..
Sensizlikle oluşan yarama,hiçbir merhem çare olmuyor..
Dindiremiyorum içimdeki kavgayı,kanayan yarayı..
Fırtınalar esiyor,sararıyor yapraklarım..
Erken gelen sonbaharla,zamansız soluyorum DENİZGÖZLÜM..
Aylar geçti,günler geçti,ama sen bitmedin,gitmedin gönlümden..
Her arayışında 'artık arama' desemde,
Yalvarıyorum Allah'a son birkez ara diye..
Oğlun olmuş DENİZGÖZLÜM benziyormu sana?
İkimizin olsaydı; deniz gibi gözleri,bebek gibi yüzü olacaktı...
Biraz senden,biraz benden huylarını alacaktı..
Bakışları bana,sevdası sana uyacaktı..
Olmadı olamadı....
Şimdi kalbim sensizliğin kor yangını,
Gözlerimde kin,yüreğimde kin..
Yanlızlıklar ülkesine hapsettim kendimi..
Anılarımı aldım yanıma,senin anılarını,sadece senin...
Kalbim dayanmıyor artık acımasız hayata..
İsyanımdır sensiz geçen günlere...
Dönüşü olmayan bir yola saptın,şimdi bana gel deme...
O sıcacık dünyana beni kötü eyleme,
Saptığın o yolda mutluluğa ilerle...
Beni bırak DENİZGÖZLÜM,ben bıraktığın yerde,
Ellerim boş,gözlerimde yaş,yüreğimde koca bir taş,
Sensizliğin kaçıncı demini yaşıyorum......
İnan,inanki bilmiyorum......

BEBEK YÜZLÜSÜNDEN DENİZ GÖZLÜSÜNE