Kaydı Şiiri - Jale Keskin

Benim umudum bir zamanlar çalınmıştı,
Çehresiz zamanın bir yerinde kalmıştı.

Ah hayallerimin ufuk hattı kapalı,
Gökyüzünde ’o’yıldızım kaydı kayalı.

Bir daha düzen tutmadı kesik soluklar,
Efkârımı dağıtmaz efkârlı şarkılar.

Yürüyen cesetlerde elbise bir kefen,
Gök düşmüş, yer üşümüş ne sen var nede ben.

Şu sevda denilen yalanın soytarısı,
Ölünün hayatta kaçtır ayak parası.

Bozuk radyodan bir içli şarkı söylenir,
Mazi uzaktan sanki ruhuma seslenir.

Söyle, söyle mazi çekilir mi bu çile,
Bir ömür katran karasında gecelerle.

Efkârla çıkan soluk duvarları yalar,
Yalnız bir ben kaldım birde soğuk duvarlar.

Sevda denilen serap yüreklere düşmüş,
Ağaç dallarında kar, toprak üşümüş.

Çekiver şu çaydan bir yudum bir nefes,
Zaman sanki uyuşmuş duyulmaz tekbir ses.

Jale Keskin