Yine hüsran mıydı bu yağmurda,
Bu rüzgârda mı yanlış yere götürdü…
Kara bulutlar mıydı gelecek fırtınanın habercisi.
Yanlış sularda yüzüyorum sanki!
Ben yine erken mi dümen kırdım,
Her karayı İstanbul sandım.
İstanbul sandım gördüğüm limanı
Fark edince yine yıkıldı
Aksak umutlarımın koltuk değneği…
Ve gerçekler üstünde sürüklendim,
Yaralandı gönlüm ruhum bedenim.
Birkaç parça hayal kırıklığı ve biraz yürek sızısı
En çokta kabuk bağlayan yaralarımın kanamasıydı
Canımı yakan
Ve yayılmasıydı korku mikrobunun iliklerimde…
Ben nasıl bulacaktım seni,
Nasıl kurtulacaktım bu kaybolmuşluğumdan.
Ölecek miydim yoksa bu hastalığımda…
Biliyorum sana ulaştığımda,
Kevser akan yağmurlarında yıkanıyorum,
Ve arınıyorum bütün benliğimden
Ben yine Sen oluyorum.
Seni bende buluyorum...
Halil İbrahim Fakı
Kayıt Tarihi : 19.8.2018 11:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!