ben kendimi kaybediyorum
insansızlığın içinde
kitapların içinde
bulutların içinde
senin içinde
kaybediyorum kendimi
bir yanıma bakıyorum
dimdik ayakta duran acımasızlık
diğer yanıma bakıyorum
uzayıp giden insansızlık
önümde upuzun yollar
her bir yanı engebe dolu
sanki yol tamamlanmasın diye kurulmuş hepsi
arkamda ise serçe ve gözyaşları
dört yanım öyle soğuk
öyle boğuk ki
yukarıya bakmayı unutuyorum bazen
kayboluyorum ben bu dünyada
kaybediyorum kendimi
öyle bir yerdeyim ki
hiçbir sokağın adı yok
yalnızca
hepsinin sonu tek yere varıyor
çıkmazlığa
beni ne aran oluyor ne soran
olmasında zaten
ben daha bulamamışken kendimi
beni bir başkası bulsa ne olur ki ?
Kayıt Tarihi : 6.1.2020 01:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!