Kayboluyor yüreğim Şiiri - Edibe Toğaç

Çürümenin eşiğinde yüreğim şimdi
Düğümleri hat safhada yine boğazımın
Ağlayabilecek bir köşem bile kalmadı gibi
Ölümün döşeğinde şimdi bir izbe kalbim

Gitmelerin isteğiyle boğuluyorum hergün
Ayaklarım istasyonda trenler beni çağırmakta şimdi
Bir başka kimsesizin çığlığıyla yankılanıyor ortalık
Trenlerim kucak açıyor bana çalarak sirenlerini

İstasyonun öksüzleri yanaşıyor sonraları yanıma
Kanatlarını çırparak yiyecek istiyor her biri
Son simidimi paylaşıyorum onlarla
Kapıverip uçuşuyorlar bir hışımla yanıbaşımdan

Rüzgar savuruyor hayata küsmüş yapraklarını
Saçlarıma karışıyor gelişigüzel toz toprak
Çizemediğim yolumu çiziyor oluyor esmesiyle
Bir hayali kentin kasvetinde kayboluyor yüreğim

Şiir-Edibe Toğaç