Gecelerin gözlerinde yoruluyor sabahlar,
Siyah örtülerden çıkıyor kararan yaşamlar,
Sessizce ağlıyolar renkli mermerlerle çevrilen mezarlara,
Yeri belli olmayan kefensiz yatanlar.
Kayboluyor renklerin ahenkliği,
Dönüyor dünya gidiyor bitmeyen zamanlar,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
