Kayboluşun Öyküsü Şiiri - Duran Saper

KAYBOLUŞUN ÖYKÜSÜ

Delice akıp gidiyor zaman

Durmak bilmeyen arzular arasından

Bir hayatın yarası sarmış herkesi

Bir de ciddiye almış

Yalan dünyanın gölgesi

Güneş çıkınca kaybolmuş gölge

Yeni bir ufuk yaratılmış

Yeniden şekillenmiş

Bir insanın gövdesi...

Önce büyük yarış başlamış

Sonra yıldırım hızıyla kaçış

Doğarken aynı yaşarken farklı

Kimi kime akraba kimi kime hemşehri

Kimileri yorgun umutsuz beklemiş orada

Gitmek dokunmuş ayrılırken yüreğe

Ecel gelince görmüş kendini aynı sırada

Hesaplar yapılmış gelecek için

Sonra hoşçakal demeden kaçış

Su olup akmışlar hayattan birer birer

Kimisi çok yüksek bir dağdan

Kimisi ufak bir çalıdan

Ne geçmiş günlere hasreti kalmış

Ne de gelecek günlere özlemleri

Er ya da geç göçer insanlar

Sadece gönüllerde kalır sevgileri

Havada hep ayrılık kokusu

Herkes korkmuş bu kokuyu duymaktan

Önce saltanat sürülmüş

Sonra pişmanlık duyulmuş derinde

Herkes tatmış ; genci, yaşlısı, şehirlisi,köylüsü

Bu öykü ; adresi yazılmamış

Kayboluşun öyküsü...

Duran SAPER-14.05.2008