Kayboluşun Istırabı Şiiri - Talha Özsarı

Çekmekten daima korkutuğum keder,
Beni hiçliğin kılcalına çeker.
Gövdem dünden hazır hükme, bekler;
Gelsin artık son gül de solmadan.

Harcın ise tek kanat ile yüksel!
Fikir; kendi ufkuna bend yemiş sel,
Sırtını şefkatle okşayan bir el,
Yetişemez olacaklar olmadan.

Gelme ey huzur zamanından önce,
Arz dahi çıkarı için dönünce,
Hangi yol daha müstakimdir yönce,
Bulur muyum saatim dolmadan...