Kayboluşum Şiiri - Nur Ünlü

Ağır ve yeksenak gittim dün gece,
Ta ki seni karşımda görünce,
Bir ağıt tuttu beni
Sahiden seni kaybettiğimi hissedince.

Bu ilk değildi yollar insan çekerdi,
Bir giden bin kere döner bin kere yine düşerdi.
Bizim illerde böyleydi.
Bir gurbet bin ayrılığı peşi sıra getirirdi.

Çakıllı yollar gözden ırakta,
İç camdan küçülüyor o şehir yavaşça.
Kurt mu kuzu mu bilinmez o diyarda,
Dost, düşman olur anlayamazsın.

Gökyüzü sığınaktır , uzakları düşlersin,
Tam o anda gerçeğin kucağına düşersin.
Gördüğün hakikat incitir seni,
Hülyaya dalıp dua edersin.

Bir mazi bir âti, elde var yaşanmışlık,
Kaybettiğin misketlerin ,
Toprağın altında kalmış.
Oynadığın dalya taşı da kırılıp kenara atılmış.

Altından da olsa evleri,
Sen edersin feryad figan.
Galip gelir hüzün sana,
Yükün şimdi kaybolmuşluktur .

Ağır ve yeksenak gittim dün gece ,
Döndüm durdum bir an etrafımda.
Yüzleştim yokluğumla,
Gülümsedim durdum döndüm etrafımda.