Kayboluş (şiir) Şiiri - Rahim Şakacı

senden uzak bir şehirde, seyre koyuldum resmine…
önce;
hüzzam bir makamla gülüşün çınladı eskilerden.
sonra;
gözlerinden nakış nakış yeşillenen bakışların…
diyar diyar gezdiren o bakışlardan,
taze bir mevsim açtı yüreğimde ilk kez.
bazen ilk bahar…Bazen son bahar…
ilkinde yağmurla birlikte düştün aşk susamış bahçeme.
sonrasında mavimsi yeşil gözlerin doğdu yeşeren umutlarıma.

o gözlerinin ufuklarında daldım hayallere,
ve bir nisan yağmurunda döndüm kendime.

gelmeden gittin…
oysa ben,o kirpikleriyle dans eden gözbebeklerinin
o aheste güzelliğini anlatmak isterdim
“İbarahim”in gül olmuş ateşine.
sen geldiğinde de çocuktum…Gittiğinde de…
büyüdükçe özlediğim her an da küçülüyorum sana
çocukluğumda gökyüzüne bakıp anneme babama selam söyle
dediğim, o uçakta benim sana olan özlemim,
duyabiliyor musun!

çocukluğumdaki karanlıkların ürkütücü olduğu o vurgunlarda daldım hayallere,
ve aydınlıkların dem vurduğu talanlarda geldim kendime.

ben senin gözlerinle bakıyorum sana.
bana bakmadığın yanınla.
benden sakladığın o yeşil gözlerin rıhtımıma çarparken dalga dalga,
fırtına öncesi sessizlikte, sonbahar düşer anılarıma.
durgun ve hırçın…
coştukça hortumunda acılar büyüten.
o acılarım ip yumağı;
sen geldiğinde küçülüp çözülen,
sen gittiğinde yuvarlanıp çoğalan.

bir fırtınada o zemheri kışın üşüttüğü titremelerde daldım hayallere,
ve kardelenin gülümsediği coşkunlukta döndüm kendime.

hep bir yer var uzaklarda seninle olan.
hep yağmurların yağdığı…
ıslak saçlarına dokunamadığım bir yer.
uzaklaştıkça büyüyen,yaklaştıkça küçülen…
işte orada…buluşacağımız o yerde acılar sağıyorum damla damla içime akan.
bu söylediğim ümitsizliğin türküsü.Çığlıklarla büyüyen.
yazanı belli,ama aşıkların yüreklerine serpildikçe turnalarla havalanan.
artık yumdum gözlerimi sadece seni düşlüyorum.
bağışla gözlerini gözlerime ey yar.
kulak ver bak ne diyorum.

düşüyorken dikenli dallarından, kalbimin o ürkütücü yalnızlığında daldım hayallere,
ve nihayetinde yüreğimdeki senle döndüm kendime.

- 29 Temmuz 2007