Kayboluş Rotası Şiiri - Mustafa Turay

Genlerime işlemiş yolculuğumun rotası
Tahta bavullarda saklı hayatımın tüm tahlilleri
ve tenimde unutulan solgun mıknatıs izleri

Sessiz sedasız bir yolcuyum
Kimsenin bilmediği çekingen sekizinci cüceyim
Son öpüşünde dudaklarımı altına çeviriyor
simyacı dudakların
Bir elimde uygunsuz düşlerim öteki elimde
fırtınalı poyraz!

Yalnızlığa ve yağmura rağmen,
sabaha karşı alışılagelmiş fırtınalarla
dalgalara bindirim zalim sevgimi
senin kayalıklarında
ve oradan bir kartpostal yollarım sana…

Şimdi bakıyorum da sığ bir okyanussun
Hiç geçmiyor adın kalbimdeki yardım cızıltılarında
Çaresizce bir limana sığındım
İhtiraslı gülüşünden iz yok artık radarımda
Öylece savrularak balerin gibi döne döne
Batıyorum.

Neyse sevgilim,
Çözülsün bileklerimdeki çelikten palamar
Vakit tamam, artık ne olacaksa olsun
Gömülü kalbimi nasılsa bulamaz korsanlar
Dönülmez istikamette artık gemim
Kayboluş rotamı bir tek sen biliyorsun be kaptan!