bakışlarının derinliğinde kayboldum
mevsimlerden hüzün
günlerden, gidişinin ertesi
vakitlerden ise, en geç olanı
bugün ve her gün
birden karşımdaydı gözlerin
annesini kaybetmiş bir ceylan gibi
hazırlıksız yakalanmışlar kara kışa
bir umut, tükenmeksizin
bin yılın enkazı altında ezilirken
yarınına uzanamayan bir el
yanaklarından süzülemeyen
bir damla yaş
ki sen, sen ağlayamadın
alışmaksa, alışırım
buz kesilmiş bedenimle
bir köşeye çöküp
elimde, çekilen tek resminle
seni ağlamaya, hıçkırmaya
sessizliği bozmadan
seni yazmaya, seni okumaya
alışırım elbette
ne çare, biliyorum ki
gelmeyeceksin
unutmaksa, unuturum
yıldızların son parlayışında
seni unutur giderim
giderim de, unuturum
ve sen
hep çocuk kalacaksın
oysa
senin adın Yunus
Kayıt Tarihi : 6.11.2011 12:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Van depremine internet kafede yakalanan 13 yaşındaki Yunus, üzerine kapanan 'isimsiz bir kahraman' sayesinde hayatta kaldı. Hatta kendisini kurtaran ekibe saati sordu çıkartılırken. Ancak aldığı yaralar nedeniyle iç kanama geçiriyordu, hastaneye kaldırılırken yolda yaşamını yitirdi. Ailesinden tek ölen küçük Yunus oldu. Ve mucize yarım kaldı........BASINDAN
Acının 'somutlaşmış hali' şiir.. Bir felaketin ardından 'özel bir karede...' Bir canda, gelecekte... Oysa 'Umut' olmalıydı Yunus.. Gitmemeliydi daha... Ne kadar yaşamıştı ki, neyi görmüştü ki? Ne kadar oynamıştı ki, internetkafede yakalandı 'zamansız gidişe...'
Çok koydu şiir İbrahim.. Yeniden yaşattı, o unutulmaz anları...
Duyarlı yüreğini ve şiiri kutlarım...
okumadım, adeta hissettim..emeğinize sağlık
okumaktan hoşnut olduğum güzel bir şiirdi... kutluyorum..
TÜM YORUMLAR (42)