Kayboluş Şiiri - Görkem Bağçivan

Denizin en dibinde yüzmeyi unuttum
Çaresiz çırpınışlarımı hatırlamazsın

Sağanak bir yağışta şemsiyeni
Bende bırakmıştın, bunu ben de hatırlamıyorum

Canım sıkkınken hiç müzik dinlemedim
Sesimin çirkinliğine saatlerce sustuğumu unuttun mu?

Bana baktığın gibi değil gökyüzü
Bu yüzden Mai ve Siyahı okumadığıma kızmadın hiç

Kendini öyle güzel severdin ki
Beni ne zaman böyle sevecek diye gece
Çiçek açardı yastığıma
Bu yüzden ağladım

Yön duygun zayıf olduğundan mı
Hangi yoldan yürüsem ''sen ve ben'' yoksun

Bağırıyorum, bağım yanıyor
Ortası beyaz güllerden saf dışı kalanın
Batıyor dikenleri, ah
Sen sanıyorsun sana kızıyorum

Ben ne yaptıysam
Bana yaptıklarınla aynı mezarda.

Ama yazmıyor mu güzel diyarları memleketleri
Asaf olsun Yılmaz olsun olmazsa Nazım olsun
Söyler misin , çok okuyan bilmez mi her şeyi

Kıskanırım gitme öteye
Tiyatroda ara olsa bile
Ben gidiyorum
Senin uyku saatin, Ay da gidiyor

Deniz Manzaralı bir evin olacak demiştim ya
Hangi rengi sevmiştin? Yeşil değil mi?
Neydi? Neydi?