Kayboluş Şiiri - Yusuf Arslan

Yiğit sofrasında saygı,
Fakir ekmeğinde kaygı,
Şu dünya o kadar dar ki
İçinde nice canlar kayboldu

Mertlik kalmışsa sözde,
Delikanlılık çekilmişse tesbihte,
Üç beş yumruk fazla inerken garibe,
Cesaret ayaklar altında kayboldu.

Para her kapıyı açınca,
Sevgi kaf dağına kaçınca,
Bilek belki bükülür amma,
Yürek eğilince kayboldu..

Dostluk dudağımın arasında,
Vefa düşmanımın yarsında.
İnsan maddeye kullaşınca,
İnsanlık, insanda kayboldu...

Aşk dediğin Mecnunda kalmış,
Sevgili,meydana mahremini salmış.
Boşver.... doğruluğu kimler bulmuş,
Yılan sözler gezerken,yanan gözler kayboldu..

İlim,bilgi yarışında
Alim,köpek dalaşında,
Kardeşlik, pazarlık aşamasında
Birlik,beraberlik kayboldu.

Haram,gönüle düşünce,
Kasap eti bulunca,
Şehvet her lafa atılınca,
Ar,edep,haya kayboldu..

Gizli kalmış güzellik,
Her işe bulaşmış sahtelik,
Ödünç olsun birkaç gecelik,
Emek,alınteri kayboldu..

Renk renk insanlar,
Çeşit çeşit savaşlar,
Her işe koşan politikalar,
Adam gibi adamlar kayboldu..

Nabza göre şerbet,
Gelişir,değişir siyaset.
Bu gidişle bu devlet
IMF de kayboldu...

İnsan aç,toprak muhtaç...
Aşık gönüle sevgi saç..
Sevgi her yüreğe taç
Gönül bir güzelde kayboldu...

Yusuf Arslan 15/07/2001