Kayboluş Şiiri - Gültekin Çakmak

Serseri bir geceden arta kalan ne varsa
Ayazın buğulandırdığı cama çizdim
Gözlerin kaldı geriye
Birde hiç olası yalnızlığım
Suretine dokundurdum bakışlarımı
Ve bülbülün güle dediği heceleri döktüm
Ne gül anladı anlattıklarımdan
Ne benim gücüm yetti anlatmaya

Şimdi esmer bir geceye karşı oturmuş seni içiyorum
Ve seni söylüyorum camlara
Bir çift kara göz oluyor gece
Bir çift göz doluyor kayboluşun çirkinliğinde
Bitmiyor gece
Bitmiyor gece
Bitmiyor gece
.
.
.